Zolang mien vuit mich kénne draage

Vastelaovessezoen 2019, Nómmer 4
Teks en Meziek: Sjohn Smeets & Gian Prince
Jaortal: 2019
Zangk: Oet Balans (Jos Meisen en Andrea Poddighe)
CD: 1, 2, 3 Vastelaovend (2019)

Refrein:
Zo lang de vuit, mich kènne drage,
Heurste deze jóng neit klage.
Ouch al löpste op de blaore, höbst dich daag lang neit gesjaore,
Zo lang mien vuit, mich kènne drage,
Heurste deze jóng neit klage.
Zakste al eins door de kneije, zuuste al van alles dreije
Zös daag achterein, hawt veer os sjtevig oppe bein.

Koeplèt 1:
De vastelaovend ,is neit meer wie vruiger.
Toen góngste zóndig, daensdig waaste trök.
Mit ’t awd wieverbal beginste werm te loupe,
En esjelegounsdig zuuste oet wie ein aw zök.
Den tied, dae is verangerd, noe mót veer zös daag gaon’
Dan gaon ich wie ‘ne sjprenkhaan,bèn ich neit weg te sjlaon……

Koeplèt 2:
Ich bèn veurluipig ,neit kapot te kriege,
Zolang dat ritme in mien ore klink.
Ouch al begint mich noe de sjmink al door te loupe.
En de ganse Mert de nuuje sjlager zink.
De pókkel is aan’t kraake,mien sjtöm die is al weg,
Gaon bienao door de kneije, zelfs de sjlókderm geit ’t sjlech.

Sjlot:
En hauwt veer esjelegounsdig nog de maot.
Dan trèk veer pès St.Joep hie door de sjtraot.