Zittesje Auw Wiever

Koeplèt 1:
Ein schaasmoel mit nog einen tandj, zo’n auwt kalbeske in de handj,
’t huitje wiebelt oppe kop, daobie eine lange schtraepe rok,
geschpanne òm ’t lief, dat is ein gans auwt Zittesch wief.

Refrein:
Pak vas, pak vas, doe schluppe jas, mit zo’n auwt wief krigs te schpas.
Al zeen veer mansluuj ouch mit teen, geer wit jao wie die wiever zeen.
Pak vas, pak vas, doe schluppe jas, mit zo’n auwt wief krigs te schpas.
En dae zich ammuseiere zal, dae geit dan nao de wieverbal.

Koeplèt 2:
Die wiever zeen zo lang ich weit, es Vastelaovend hie beschteit.
Die moel geit wie ein aenjevot, zo’n scherve krig me neit kapot.
En ’s maondigs trèk de bent dan waal mit hònderd oet de tent.

Koeplèt 3:
Lès waar ich mit zo’n bèsj op schtap, ich hauw get brazel droet geflap.
Doe zag ze: ” Jungske, kiek èns goud “, ’t waar de Mam woo’g naeve zout.
En veur dat ich ’t wòs, kreeg ze mich doe dae middig kòsj.

Koeplèt 4:
’t Schnuutske van zo’n aardig wich, achter zo’n lelik mom’gezich,
geer gluif neit wie ’t ugge pak, daorom zo ei kèndj èns vasgeschnap.
’t Gezichske waat me zut, is waat Paries noch Nissa bud.

Thuur Laudy