't Zittesj Prèntebouk

Teks: Sjang Bronneberg, Meziek: Jeun Schelberg
Jaortal: 1983
Zangk: George Bax & Mariëtte Theunissen

Refrein:
’t Zittesj prèntebouk, ’t Zittesj prèntebouk,
dao laote veer uch deezen aovend gaer in kieke.
Pès in de lèsten houk van ’t Zittesj prèntebouk,
vèndj geer herinneringe die oos sjtad verrieke.
’t Zittesj prèntebouk, ’t Zittesj prèntebouk,
dao laote veer uch deezen aovend gaer in blaare.
Pès in de lèsten houk van ’t Zittesj prèntebouk,
vèndj geer herinneringe die veer gaer bewaare.
Want Zitterd is en blif, in oos aller hart gegrif,
al geit ’t wie ’t geit, dat is noe sjus ’t rare.

Koeplèt 1:
Es me in Zitterd rondjom zich kik, mit allebei de auge wied aope,
zuut jederein in ein augeblik, verdöld, hie wurd den tied neit versjlaope.
Want vööl is verangerd en vööl is hie weg, mèr ein dènk in Zitterd blif ummer zo ech.
’t Auwt brouk me aaf en me maakde ’t nuuj, wo niks aan verangert, jao, dat zeen de luuj.

Koeplèt 2:
Zittesje feeste zeen wied bekènd en jederein sjteit daovan te kieke.
Eeuwe tradisie, veer zeen verwènd, die vènje nurgeswo hun gelieke.
Noe hauwt ze in eere, dat höb veer belaof, mèr neemes in Zitterd vindj dat toch ein sjtraof.
’t Is Veur os allenèj saame ein plich, want zònger die feeste dat is gei gezich