Nonnevotte raege

Koeplèt 1:
Wit geer d’r neit van, waat eine bèkker hiej kan,
dan zult d’r ’t noe mòtte gluive,
wie dat is gemaak, wie lèkker ’t sjmaak.
Veer zulle ’t uch laote pruive,
woo jeeder van sjmölt, zich ’t hertje van krölt.
Dat maag op gein taofel mankeiere.
Bezunjer dees daag, völt dat ooze maag,
en zulle v’r os drop trakteiere.

Refrein:
Gaon de nonnevotte kòmme, goud mit sökkerke belag,
van die grote dikke kròmme, wie ei sjpunske dan zoo zach.
Zuike veer biej nonk Mecheilke, nao eine sjnoefplak en ei keilke,
nao eine auwe reipe rok, alles zètte v’r oppe kop.
En Tant Lies ruip: Neit oet hoes, eesj ein nonnevot oppe voes.

Koeplèt 2:
En aan eine sjtèk, haet sjmiddigs de gek,
aan ein tuike ein nonnevot hange.
Dao wurt haer gesjnap, ong’rein get getak,
welk kèndj zou neit daohaer verlange.
En veur dat ‘r ’t wit, ein nonnevot sjmit,
höbbe zie zie körfke te pakke.
Dan sjteit mich de gek, allein mit de sjtèk,
te sjeije dat kènjer dat lappe.

Koeplèt 3:
En zeet d’r neit bliej, mit zoo’n lekkerniej,
dat is noe gèt van de Marotte.
En sjmaak ’t nao mee, dan kriste d’r twee,
veer vraoge jao neit nao klamotte.
Eur mundjes noe aop, wie grooter ’t laok,
wie zekerder zeen veer mit sjmiete.
Marottinnekes prik, noe neit uch versjlik,
laot ouch èns de mansluuj draan biete.