Doe höbs de kop los

Koeplèt 1:
Waat is noe mer gaonde in oos Zittesch landj ?
Dao is weier gèt aanschtaonde, dao is weier get aan de handj.
Me zuut weier gekke gezichte, dao is weier laeve en beheij.
Me schleit weier aan ’t dichte en schtrak höbbe veer alleneij :

Refrein:
Doe höbs de kop los, doe nonnevottos,
en in gein drie daag krigse dem meer vas.
Doe höbs de kop los, doe nonnevottos,
van al de brazel en de sjpas.

Koeplèt 2:
De pap, de mam en poete, de maat en ouch de kat,
die durve neit mee boete, die höbbe ’t noots gehad.
’t Is get wie de kolder, mer dan in gouwe zin.
Me deit van holder de bolder, en zètte dan weier in :

Koeplèt 3:
De buurvrouw bie òs naeve, ein witvrouw mit ei kèndj,
serieus alle ze laeve, dao schteit ze veur bekènd.
Haet ouch de schlaag te pakke, woo dat aan likke maag ?
Dreeg noe al ei mòmmebakkes en zingt de ganse daag :

Koeplèt 4:
Ich vriej noe al jaore mit ein heel aardig kèndj,
durf röstig te verklaore, ei wie d’r nirges vèndj.
Mer wil ich noe mit höör vrieje, oh jé, ik zèk ’t dich,
bèn neit mee te benieje, want ’t kèndj zaet taege mich:

Jo Erens Koor Thei Hunnekens